Το οξυγόνο είναι απαραίτητο για όλους τους ανώτερους ζωντανούς οργανισμούς επειδή επιτρέπει την παραγωγή ενέργειας από οργανική ύλη. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας εσωτερικής καύσης στο σώμα, εκτός από την παραγωγή ενέργειας, είναι και η δημιουργία υποπροϊόντων που ονομάζονται ελεύθερες ρίζες οξυγόνου. Αυτές οι ρίζες οξυγόνου είναι πολύ δραστικά μόρια, επειδή μπορούν να οξειδώσουν τα λειτουργικά μόρια του κυττάρου, δηλαδή τα λιπίδια, τις πρωτεΐνες και το DNA του, μεταβάλλοντας τη δομή τους και προκαλώντας τελικά οξειδωτικές βλάβες στο κύτταρο.
Ο ανθρώπινος οργανισμός χρησιμοποιεί φυσιολογικά τις ελεύθερες ρίζες οξυγόνου σε διάφορες λειτουργίες του, όπως για παράδειγμα στην καταπολέμηση των λοιμώξεων. Η χρησιμοποίηση των ελεύθερων ριζών οξυγόνου προς όφελος του οργανισμού και η ταυτόχρονη προστασία των υπόλοιπων μορίων του, επιτυγχάνεται με τη χρήση αντιοξειδωτικών αμυντικών συστημάτων. Οι αντιοξειδωτικοί αμυντικοί μηχανισμοί περιλαμβάνουν τα αντιοξειδωτικά ένζυμα (π.χ. δισμουτάση, καταλάση) και τα αντιοξειδωτικά μη-ενζυμικά συστήματα (π.χ. βιταμίνες C και Ε, γλουταθειόνη, καροτενεοειδή κλπ).
Όταν αυξάνονται οι ελεύθερες ρίζες στον οργανισμό μας και κατ’επέκταση η επίδραση τους, τότε δημιουργείται το οξειδωτικό στρες το οποίο ευθύνεται για την γήρανση και για την εκδήλωση διάφορων ασθενειών.
Το οξειδωτικό στρες, καθώς ευθύνεται για την συνολική γήρανση του οργανισμού προκαλεί και τη δημιουργία ρυτίδων, τη χαλαρότητα του δέρματος και τα αδύναμα μαλλιά. Ουσιαστικά τα παράγωγα των κυτταρικών βλαβών επηρεάζουν τις πρωτείνες και τα λιπίδια που συνδέονται με το σφριγηλό και νεανικό δέρμα οπότε και τα σημάδια της γήρανσης είναι πιο έντονα.
Τα οιστρογόνα διαθέτουν αντιοξειδωτική δράση και με την πτώση των επιπέδων τους κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης μειώνεται η αντιοξειδωτική δράση του οργανισμού. Ουσιαστικά αυτή η ανισορροπία μεταξύ του οξειδωτικού στρες και της αντιοξειδωτικής ικανότητας του οργανισμού έχει ως αποτέλεσμα τη βλάβη των κυττάρων εντείνεται από την εμμηνόπαυση.