Όταν συναντώ ανθρώπους κοιτάζω τις ρυτίδες στο πρόσωπο τους. Από αυτές τις γραμμές, καταλαβαίνω πόσο γέλασαν, πόσο θύμωσαν, πόσο λυπήθηκαν και πόσο απόλαυσαν. Ποιες γραμμές είναι πιο βαθιές της χαράς ή της λύπης? Του θυμού ή του γέλιου? Οι γραμμές του προσώπου μας είναι ο καθρέφτης της διαδρομής μας. Η εικόνα στον καθρέφτη μας δεν μα δείχνει μόνο πως είμαστε στην εικόνα μας, πως φαινόμαστε εξώ αλλά λέει τόσα και άλλα τόσα , για το πως είμαστε και μέσα μας.
Το δέρμα μας , όπως και η ψυχή μας, είναι μοναδικό για τον καθένα και όπως η σωματική με τη ψυχική μας υγεία πάνε χέρι χέρι. Ψυχή και σώμα το ένα επηρεάζει και επηρεάζεται από το άλλο και είναι μεγάλη παγίδα να φροντίζουμε το ένα παραμελώντας και υποτιμώντας το άλλο. Το έξω μας είναι αλληλένδετο με το μέσα μας και το ανάποδο. Είναι, θα μου επιτραπεί η λέξη, υποκριτικό να ενοχοποιούμε τη φροντίδα της εμφάνισής μας, καμώνοντας ότι έρχεται δεύτερη, ότι σημασία έχει μόνο το μέσα μας. Το ένα είναι εξίσου σημαντικό με το άλλο. Συχνά μάλιστα όταν πονάει η ψυχή μιλάει το σώμα και το δέρμα μας. Πληθώρα αυτοάνοσων νοσημάτων που σχετίζονται με το δέρμα μας, όπως η ψωρίαση ,έρχονται να το επιβεβαιώσουν αυτό.
Ακόμα και σε πιο ήπιες περιπτώσεις, έξω από το φάσμα της παθολογίας, εσωτερικές ψυχικές διεργασίες , όπως το χρόνιο στρες και οι αρνητικές σκέψεις, θ αυξήσουν τα επίπεδα της κορτιζόλης, η οποία με τη σειρά της θα επηρεάσει την παραγωγή κολλαγόνου και κατ επέκταση την ποιότητα και την εικόνα του δερματός μας. Το κολλαγόνο, λοιπόν, έχει σημασία να θυμόμαστε οτι είναι ένας συνδετικός ιστός που συνδέει και στηρίζει τα κύτταρα κάθε ιστού και θέλει και εκείνος αντίστοιχα στήριξή και ενίσχυση όπως αντίστοιχα ενίσχυση και στήριξη χρειάζεται και η ψυχική και εσωτερική μας υγεία.
Αυτή η σύνδεση μας υπογραμμίζει πόσο σημαντικό είναι να μάθουμε στη συνολική φροντίδα του εαυτού, πράγμα καθόλου εύκολο, αντίθετα περίπλοκο και απαιτητικό καθώς η γυναίκα του σήμερα έχει μάθει να φροντίζει αλλά όχι να φροντίζεται.
Πόσο έχουμε μάθει να μας φορτώνουμε με τη σύγκριση και την κριτική. Να κρίνουμε και να συγκρινόμαστε, με αρνητικές σκέψεις, με υποτίμηση του εαυτού μας με αυστηρότητα και σκληρότητα στο σώμα και στο δέρμα μας. Πόσο πιο ωραία θα ήταν η καθημερινότητά μας αν μαθαίναμε τον εαυτό μας και τις κόρες μας να αγαπάει και να στηρίζει η μία την άλλη, να φροντίζει τη διατροφή της , να μη φοβάται το χρόνο γιατί θα τον έχει κάνει φίλο με την καθημερινή ουσιαστική φροντίδα στον εαυτό. Με τη σωστή περιποίηση στο σώμα της, στο δέρμα της , στο μυαλό και στη ψυχή της. Πόσο σημαντικό είναι να μη μας ξεχνάμε, να μάθουμε να μας μιλάμε τρυφερά, να ακούμε τις ανάγκες μας, βιολογικές και ψυχικές, και να μας υπενθυμίζουμε ότι ο εαυτός μας , όπως και οι σχέσεις μας, είναι ο,τι σημαντικότερο έχουμε. Ό,τι όπως ένα λουλούδι ευαίσθητο και πολύτιμο, για να παραμείνουν ζωντανά χρειάζονται καθημερινή φροντίδα, φως , πότισμα και νοιάξιμο για να παραμείνουν ζωντανά.
Τέλος να θυμόμαστε να μην αναζητούμε την χαρά παθητικά από τον άλλο. Να μην περιμένουμε κάποιος άλλος να μας κάνει χαρούμενες, να γυρίσουμε τα κάτοπτρα στον εαυτό μας, να μας καταλάβουμε να μην ετεροπροσδιοριζόμαστε αλλά να μας βάζουμε στο κέντρο. Να θυμηθούμε να μη μας ξεχνάμε. Πόση σημασία έχει.. Να μάθουμε να είμαστε αδιάβροχες και αυτοεπαναφορτιζόμενες.
Εσύ πόσο σε φρόντισες σήμερα? πόσο θυμήθηκες να μη σε ξεχάσεις?
Το δέρμα μας , όπως και η ψυχή μας, είναι μοναδικό για τον καθένα και όπως η σωματική με τη ψυχική μας υγεία πάνε χέρι χέρι. Ψυχή και σώμα το ένα επηρεάζει και επηρεάζεται από το άλλο και είναι μεγάλη παγίδα να φροντίζουμε το ένα παραμελώντας και υποτιμώντας το άλλο. Το έξω μας είναι αλληλένδετο με το μέσα μας και το ανάποδο. Είναι, θα μου επιτραπεί η λέξη, υποκριτικό να ενοχοποιούμε τη φροντίδα της εμφάνισής μας, καμώνοντας ότι έρχεται δεύτερη, ότι σημασία έχει μόνο το μέσα μας. Το ένα είναι εξίσου σημαντικό με το άλλο. Συχνά μάλιστα όταν πονάει η ψυχή μιλάει το σώμα και το δέρμα μας. Πληθώρα αυτοάνοσων νοσημάτων που σχετίζονται με το δέρμα μας, όπως η ψωρίαση ,έρχονται να το επιβεβαιώσουν αυτό.
Ακόμα και σε πιο ήπιες περιπτώσεις, έξω από το φάσμα της παθολογίας, εσωτερικές ψυχικές διεργασίες , όπως το χρόνιο στρες και οι αρνητικές σκέψεις, θ αυξήσουν τα επίπεδα της κορτιζόλης, η οποία με τη σειρά της θα επηρεάσει την παραγωγή κολλαγόνου και κατ επέκταση την ποιότητα και την εικόνα του δερματός μας. Το κολλαγόνο, λοιπόν, έχει σημασία να θυμόμαστε οτι είναι ένας συνδετικός ιστός που συνδέει και στηρίζει τα κύτταρα κάθε ιστού και θέλει και εκείνος αντίστοιχα στήριξή και ενίσχυση όπως αντίστοιχα ενίσχυση και στήριξη χρειάζεται και η ψυχική και εσωτερική μας υγεία.
Αυτή η σύνδεση μας υπογραμμίζει πόσο σημαντικό είναι να μάθουμε στη συνολική φροντίδα του εαυτού, πράγμα καθόλου εύκολο, αντίθετα περίπλοκο και απαιτητικό καθώς η γυναίκα του σήμερα έχει μάθει να φροντίζει αλλά όχι να φροντίζεται.
Πόσο έχουμε μάθει να μας φορτώνουμε με τη σύγκριση και την κριτική. Να κρίνουμε και να συγκρινόμαστε, με αρνητικές σκέψεις, με υποτίμηση του εαυτού μας με αυστηρότητα και σκληρότητα στο σώμα και στο δέρμα μας. Πόσο πιο ωραία θα ήταν η καθημερινότητά μας αν μαθαίναμε τον εαυτό μας και τις κόρες μας να αγαπάει και να στηρίζει η μία την άλλη, να φροντίζει τη διατροφή της , να μη φοβάται το χρόνο γιατί θα τον έχει κάνει φίλο με την καθημερινή ουσιαστική φροντίδα στον εαυτό. Με τη σωστή περιποίηση στο σώμα της, στο δέρμα της , στο μυαλό και στη ψυχή της. Πόσο σημαντικό είναι να μη μας ξεχνάμε, να μάθουμε να μας μιλάμε τρυφερά, να ακούμε τις ανάγκες μας, βιολογικές και ψυχικές, και να μας υπενθυμίζουμε ότι ο εαυτός μας , όπως και οι σχέσεις μας, είναι ο,τι σημαντικότερο έχουμε. Ό,τι όπως ένα λουλούδι ευαίσθητο και πολύτιμο, για να παραμείνουν ζωντανά χρειάζονται καθημερινή φροντίδα, φως , πότισμα και νοιάξιμο για να παραμείνουν ζωντανά.
Τέλος να θυμόμαστε να μην αναζητούμε την χαρά παθητικά από τον άλλο. Να μην περιμένουμε κάποιος άλλος να μας κάνει χαρούμενες, να γυρίσουμε τα κάτοπτρα στον εαυτό μας, να μας καταλάβουμε να μην ετεροπροσδιοριζόμαστε αλλά να μας βάζουμε στο κέντρο. Να θυμηθούμε να μη μας ξεχνάμε. Πόση σημασία έχει.. Να μάθουμε να είμαστε αδιάβροχες και αυτοεπαναφορτιζόμενες.
Εσύ πόσο σε φρόντισες σήμερα? πόσο θυμήθηκες να μη σε ξεχάσεις?
